گشایش۲ مسیر توسط دیواره نوردان ایرانی بر فراز دیواره نروانگ ارمنستان

دیواره نروانگ واقع در طول و عرض جغرافیایی
۳۹ درجه و ۴۳ دقیقه و ۳۳٫۸۰ ثانیه N
۴۵ درجه ۱۲ دقیقه ۲۱٫۰۸ ثانیه E
در ۸ کیلومتری شهری به نام ارنی در فاصله زمانی ۳ ساعته شهر ایروان قرار گرفته است. این منطقه به جهت قرار گیری صومعه تاریخی نروانک سبب عبور تعداد زیادی توریست از این منطقه شده که یکی از پر بازدید کننده ترین بناهای ارمنستان به شمار می رود.
دیواره نروانک با طول ۲۳۰ متر بزرگترین و مشهورترین دیواره ارمنستان می باشد. که هرساله سنگنوردان زیادی را به سمت خود می کشاند. عکس مجله پتزل۲۰۱۲ نمای زیبایی از این منطقه است، سنگنوردان بزرگی همچون کریست شارما تلاشهایی روی این دیواره انجام داده اند.
طی آشنایی که آقای قویدل در زمستان ۹۲ با یک گروه کوهنوردی ارمنستانی و روسی در صعود به قله دماوند داشته اند و رایزنی هایی که توسط آقای رستمی با آنها صورت گرفته بود با این منطقه آشنا شدیم و طی بازدید و عکس برداری که در اردیبهشت ماه توسط تیم شناسایی که به سرپرست آقای قویدل صورت گرفته بود وتلاشهای ۶ ماهه و جمع آوری اطلاعاتی که راجع به این دیواره داشتیم و همچنین همکاری و راهنمایی های جناب آقای رضا زارعی رییس فدراسیون کوهنوردی ایران، این منطقه را جهت گشایش مسیر و افزایش روابط بین سنگنوردان ایرانی، ارمنی و روسی انتخاب کردیم.
و با هماهنگی های انجام شده با فدراسیون ایران و ارمنستان برنامه مشخص و جهت اقدام برنامه ریزی شد.

تیم اعزامی متشکل بود از آقایان:
• سرپرست تیم: محمود قویدل از استان خراسان جنوبی – بیرجند
• مسول فنی: علی رستمی از جزیره زیبای کیش
• ارتباطات: حمید امینی ثانی از جزیره زیبای کیش
• تدارکات: علی مقیمی از استان خراسان جنوبی – بیرجند
• عضو: جبار صادقی از استان خراسان رضوی- نیشابور
• عضو: محمد صادقی از استان خراسان رضوی- نیشابور
• عضو: محمد تقی یزدانیان از استان خوزستان –شوشتر
• عضو: حسین ابراهیمی از استان کرمان

۲۶/۴/۹۳
تیم دیواره نوردی با آمادگی کامل که در سه اردوی قبلی که در مناطق علم کوه (کلاردشت)، اخلمد(مشهد) و نقش رستم (شیراز) به دست آورده بودیم عازم منطقه شد که روا دید آن به شرح زیر می باشد.
اعضای تیم در ساعت ۹صبح طی هماهنگی های قبلی در ترمینال جنوب حاضر شدند و بعد از بازنگری مجدد لوازم و صورت برداری از آنها در داخل اتوبوس جا نمایی کردیم تا تهران را در ساعت۱۲:۳۰به مقصد ارمنستان ترک کنیم.
۲۷/۴/۹۳
ساعت ۱ نیمه شب به مرز نور دوز رسیدیم بعد از جابه جایی و انجام کارهای قانونی و تایید پاسپورت با ۳ ساعت تاخیر در ساعت ۴بامداد دوباره راه افتادیم. صبحانه را در ساعت ۷:۳۰ در منطقه گوریس خوردیم و به راه ادامه دادیم تا در ساعت ۱۱:۴۵به سه راهی شهر ارنی رسیدیم و لوازم را از اتوبوس تخلیه کردیم و بعد از تامین یک سری مایحتاج مان با دو دستگاه سواری عازم دیواره نروانک که در ۵ کیلومتریمان بود شدیم. بعد از بر پایی کمپ و مرتب کردن لوازم به دو تیم تدارکات و شناسایی تقسیم شدیم. تیم تدارکات کار آماده سازی شام را بر عهده گرفت و تیم شناسایی با باز بینی مجددی که از ۵کیلومتر دیواره داشت مسیرهای انتخابی را که در اردیبهشت مشخص شده بود را تایید و انتخاب کردیم لازم به ذکر است که مسیرهای گشایش شده که قبلاً توسط تیمهای دیگرصورت گرفته بود بسیار نزدیک به هم بودند (قابل ذکر است تمامی مسیرها بولت زده بودند و مسیر تمیز نداشتند و مسیرها به طور اسپرتی صعود می شد). شاید مسیرهای انتخابیمان به خاطر سختی و طولانی بودنشان دست نخورده مانده بود بودن.
شب طی مشورت تیمی که صورت گرفت تیم به دو کرده ۳ نفره تقسیم شدند:
کرده۱- رستمی –ابراهیمی- محمد صادقی
کرده۲- قویدل –یزدانیان-مقیمی
تیم تدارکات: جبار صادقی –حمید امینی ثانی

۲۸/۴/۹۳
امروز را به شناسایی مسیرها که قرار بود گشایش شود را با دوربین های شکاری و عکاسی مورد بررسی قرار دادیم و تبادل نظر بین دو گروه که کدام گروه بر روی کدام مسیر فعالیت نمایند و زود خوابیدیم به امید فردا و تلاش بر روی این دیواره زیبا.
۲۹/۴/۹۳
ساعت۵:۳۰ صبح بچه ها از خواب بیدار شدند و بعد از صرف صبحانه و نرمش گروهی کارمان را آغاز کردیم و ۲ نفر دیگر کار تهیه نهار، تامین آب و نگهداری کمپ را برعهده گرفتند. طی ۱۰ ساعت تلاش طاقت فرسا کرده یک موفق به گشایش ۷۰ متر و کرده دو موفق به گشایش ۱۰۰متر شدند. بچه ها با برقراری کارگاه و ثابت گذاری طنابها اقدام به فرود کردند، تا شب را در کمپ با یکدیگر بگذرانند. شب بچه ها به تبادل اطلاعات در مورد مسیرهایی که گشایش کردند و ابزارها و میانی هایی که گذاشته اند مشغول شدند و در انتها با ترسیم کروکی و صرف شام به چادر ها رفتند تا استراحت کنند.
۳۰/۴/ ۹۳
ساعت۵:۳۰ صبح بچه ها از خواب بیدار شدند و بعد از صرف صبحانه و نرمش گروهی هر کرده با جمع آوری لوازم مورد نیاز خود عازم ادامه مسیر شدند به علت تمرینات مکرر تیمی، قبل از برنامه اعضا با هم داشتند تیم به خوبی با هم مچ شده بودند و مشکلی هم نبود. بعد از یومار زدن کرده ۱ به ابتدای مسیر خود رسیده بودند در حالی که کرده دوم به علت پاک سازی مسیر تازه به کارگاه اول رسیده بودند و بعد از پاک سازی طول دوم خود را به کارگاه رساندند و به ادامه گشایش مسیر مشغول شدند. طی یک تلاش خوب کرده اول موفق به گشایش ۷۰ متر و کرده دوم به علت سختی مسیر فقط موفق به گشایش ۵۰ متر شدند. همدلی و همکاری خوب افراد تیم باعث شد که گرمی هوا، سختی مسیر و عوامل دیگر کوچکترین خدشه ای براین تلاش وارد نکند. بعد از ظهر ساعت ۴کرده اول به علت کم آبی و آفتاب شدید دست از تلاش خود برداشتند و کرده دوم نیز خود را در ساعت ۶ به کمپ رساند تا بعد از یک استراحت خوب وصرف شام به تبادل اطلاعات و ترسیم کروکی مسیر گشایش شده پرداختیم. روز بعد نیز قرار بود اعضای کرده مسیر های خود را عوض کنند. در نتیجه اطلاعات کامل وهمچنین راهنمایی های لازم و کافی سبب شده بود تا مسیرها به طور کامل شناخته شوند. ساعت ۲ نیمه شب آقای ارتور و ۲تن از دوستانش که قرار بود در روز اول به ما ملحق شوند به دیدن ما آمدند، قبلاً در یک تماس تلفنی به ما گفته بود که به دلیل از دست دادن یکی از دوستان نزدیکش به روسیه رفته بود یک ساعتی به گفتگو پرداختیم و گفت که یکی از دوستانش فردا به ما ملحق خواهد شد وبعد خداحافظی کردیم.
۳۱/۴/۹۳
امروز استراحت کامل و تحلیل و بررسی مسیرها که به طور ناخواسته مسیر گروه ۲ باید از مرحله سختی می گذشت که باید با کل تیم مشورت می شد و نتیجه آن تأثیرگذار بر روی مسیر بود.
۱/۵/۹۳
ساعت۵:۳۰ صبح بچه ها از خواب بیدار شدند و بعد از صرف صبحانه و نرمش گروهی کارمان را آغاز کردیم:
کرده۱- رستمی، ابراهیمی، محمد صادقی
کرده۲- قویدل، یزدانیان، مقیمی
در کرده یک به علت کثیف بودن مسیر و نبودن شکاف مناسب برای ابزار زمان زیاد تلف شد که خوشبختانه بعد از عبور این مسیر ۸ متری با تلاش بیشتر موفق شدیم جبران کنیم. کرده دوم کار خود را در ساعت ۲ با گشایش ۶۰ دیگربه پایان رسانید و بعد از جمع آوری مسیر به کمپ برگشتند و کرده اول به علت زدن کارگاه بولت کار خود را با گشایش ۸۰ متر دیگر در ساعت۴ به پایان رساند. وقتی تیم به کمپ رسید دوستمان آقای جان از طرف آقای ارتور به ما ملحق شد وشب را در کنار ما بود. غروب وسایلمان را مرتب و صورت برداری کردیم و کار ترسیم کروکی را به پایان رساندیم. در ابتدای شب بود که یک تیم ۴نفره متشکل از ۲نفر لهستانی و ۲ فرانسوی وارد منطقه شدند و از ما کمک خواستند تا مسیر ها را به آنها نشان دهیم بعد از این که متوجه فعالیت ما شدند ابراز علاقه کردند که مسیر شماره یک را به علت نداشتن تجهیزات کافی تا نصفه صعود کنند. این اتفاق در روز بعد افتاد باعث افتخار تیم بود که مسیر گشایش شده در یک روز بعد از بازگشایی صعود میشد. صعودهای مشترک دیگری هم در منطقه با هم داشتیم. این امر باعث شد تا ما در منطقه بمانیم.
۲/۵/۹۳
امروز را در منطقه ماندیم تا گروه ۱ بر روی مسیر گروه ۲ تلاش کنند و صعود نمایند و همچنین گروه ۲ بر روی مسیر گروه ۱ تلاش نمایند تا هر دو تیم بر روی مسیرهای گشایش شده توسط هم تیمی های خود تلاش کرده باشند و از ساعت ۴ صبح شروع تا ۵ عصر طول کشید.
۳/۵/۹۳
امروز ساعت ۷ صبح بعد از نرمش گروهی تیم با دو خودرو که یکی آقای جان که دوست روسی ما بود به سمت ایروان حرکت کردیم و با هماهنگی هایی که آقای ارتور از موسکو با جان انجام دادند ما را به یک هتل راهنمایی کردند که صاحب آن یک آقای ایرانی بود، به ما خیلی لطف داشتند. تیم استراحت کرد تا فردا به سمت قله آراگاتس بام کشور ارمنستان راهی شود.
۴/۵/۹۳
ساعت ۵:۳۰ به همراه جان و دو سرویس دیگر عازم قله شدیم و در ساعت ۷:۳۰ به کمپ جبهه جنوبی رسیدیم، چند ساختمان بلند، ایستگاه هوا شناسی، رستوران و یک سد که آب برفچال ها را در خود جمع میکرد وجود داشت. هوا ابری بود و قله خود را زیر مه مخفی کرده بود بعد از صرف صبحانه و گرفتن عکس عازم قله شدیم. دامنه ها پر از برف و یخ بود و هر از گاهی مجبور بودیم با احتیاط زیاد از روی آن عبور کنیم. این امر سبب شده بود که ما با سرعت کمتری حرکت کنیم و حتی مسیرمان را به سمت غرب طولانی تر کنیم. اما مهم نبود چون منطقه بسیار سرسبزبود و بچه ها آمادگی کامل داشتند. در منطقه چند تیم دیگر هم بودند. ما توانستیم به لحاظ آشنا نبودن با منطقه راه خود را به خوبی بیابیم و در ساعت۱۲:۳۰روی قله بودیم. نشانه قله یک صلیب بزرگ و چند تابلو و پرچم است. تیم با گرفتن چند عکس و تبریک و شاد باش و خوردن کمی تنقلات صعود خود را جشن گرفتیم و کمی بر روی خط رأس به پیاده روی پرداختیم اما مه آنقدر غلیظ بود که فقط میتوانستیم تا چند متری خود را ببینیم. به سمت پایین راه افتادیم ساعت ۴ بود که به کمپ رسیدیم هوا ابری بود و در کنار سد تکه های یخ دیده میشد. بعد یک صعود خوب یک شنای خوب حسابی چسبید نیم ساعت در آب بودیم و بعد با صرف نهار، کمی پیاده روی کردیم. هوا کم کم داشت تاریک میشد که به سمت هتل راه افتادیم و آخر شب به هتل رسیدیم .
۵/۵/۹۳ و ۶/۵/۹۳
دوروز دیگرمان را به بازدید وشنا در دریچه سوان و بازدید از اماکن تاریخی و خرید گذراندیم. روز یکشنبه که وسایلمان را جمع کرده بودیم عازم ترمینال شدیم. این روز در کشور ارمنستان جشن آب است که مردم بروی یکدیگر آب میپاشند. وقتی به ترمینال رسیدیم بااستقبال زیادی روبرو شدیم و با لباسهای کاملا خیس وارد محوطه شدیم و بعد از کلی خنده و تعویض لباس سوار اتوبوس شدیم و به کشور عزیزمان برگشتیم. روز بعد در ساعت ۱۲ از اتوبوس پیاده شدیم و بعد از خوردن نهار از هم جدا شدیم و هر کس به شهر خود باز گشت.

منبع:http://m-ghavidel.ir/?p=70

 

 

 

 

 

 

 

 

صعود دیواره علم کوه سال 93

 

صعود مسیرهای اراکی ها و هاری روست و فرانسوی ها در سال 93 انجام شد

 

 

 

 

 

 

 

 

کتاب الکترونیک امداد و نجات در غار

جهت دانلود کلیک کنید

منبع(msfi.ir)

کوه پیمایی و کاهش وزن، هم فال هم تماشا

 

                                                      
کوه پیمایی یکی از آن فعالیت‌هایی است که در مورد کاهش وزن، قطعا نمی‌توانیم درباره‌ی آن بزرگ نمایی کنیم.
تنها چند ورزش می‌توانند به شما کمک کنند تا همانند کوه پیمایی به راحتی وزن کم کنید، ورزش‌هایی که تقریباً گارانتی می‌کنند که تناسب اندام پیدا می‌کنید!

نگاهی به کوه پیمایی شما

یک جمعه‌ی زیباست، خورشید بالای سرتان می‌درخشد و تنها چند ابر در آسمان پیداست. بوت مخصوص کوه‌پیماییتان را به پا کرده و سفتش کرده‌اید، و باتوم‌هایتان را محکم به دست گرفته‌اید. دامنه‌ی کوه دقیقا روبروی شماست، GPS تان را هم به مچتان بسته‌اید و آماده‌اید که کوه را بنوردید.

یکی از دلایلی که کوه پیمایی یک فعالیت عالی است، این است که خیلی باحال است! ورزش کردن در باشگاه برای خیلی از آدم‌ها خسته‌کننده است، اما این واقعیت که هنگام کوه پیمایی می‌توانید مزه‌ی تازگی طبیعت و هوای کوهستان را بچشید، آن را به یک لذت واقعی تبدیل می‌کند.
در زیبایی‌های اطرافتان گم می‌شوید و تقریبا فراموش می‌کنید که در حال ورزش کردن هستید!

جای تعجب نیست، شما می‌توانید هر ساعتی که کوه پیمایی می‌کنید حدود 500 کالُری بسوزانید، هرچند باید سریع راه بروید. راه رفتن با سرعت 7 کیلومتر در ساعت، حدود 500 کالُری می‌سوزاند، در صورتی که راه رفتن با سرعت 4 کیلومتر در ساعت، چیزی حدود 250 کالُری خواهد سوزاند. بهرحال مهم نیست چقدر سریع پیاده روی کنید، هنگامی که در شگفتی‌های طبیعت گشت می‌زنید، کلی چربی می‌سوزانید!

اگر از زندگی شهری خسته شده‌اید، کوه پیمایی به شما کمک می‌کند تا از همه‌ی آن سر و صداها و استرس‌های دور و ورتان دور شوید و استراحتی کنید.
می‌توانید به جای خلوتی در طبیعت بروید، جایی که هیچ چیز به جز شما و حیات وحش نباشد. چه شما کوه پیمایی کنید، چه به قله‌ی آن صعود کنید و یا چه در جنگلی پیاده روی کنید، متوجه خواهید شد که این کار بسیار استرس شما را کاهش داده و خیلی آرامتان می‌کند.

یکی از چیزهایی که کوه پیمایی را برای ورزش و کاهش وزن گزینه‌ی خوبی کرده، این است که شما مجبور به پیاده روی می‌شوید.
اگر از زمانی که اتومبیل خود را ترک کرده‌اید، یک ساعت پیاده روی کرده باشید، باید یک ساعت دیگر وقت صرف کنید تا به اتومبیل تان بازگردید. حتی اگر تا بالاترین نقطه‌ی کوه هم نروید یا کل دامنه‌ی کوه را زیر پا نگذارید، مجبورید پیاده روی کنید تا دوباره به تمدن برگردید! هیچ مهم نیست که چه کار می‌کنید و چگونه راه می‌روید، بهرحال در کوه پیمایی ورزش خوبی خواهید کرد و چربی می سوزانید، البته مگر اینکه در همان یکی دو کیلومتر اول بازگردید!

مزایای اثبات شده‌ی کوه پیمایی

1. کوه پیمایی، هورمون آدرنالینی که از یک هفته‌ی کاری پر استرس در بدنتان تولید شده است را آزاد می‌کند، که باعث کاهش استرس و اضطراب در شما می‌شود.

2. هر نوع ورزشی، خطر ابتلا به فشار خون، دیابت و انواع بیماری‌های قلبی را به شدت کاهش می‌دهد.

3. پیاده روی می‌تواند تراکم استخوان شما را افزایش دهد و به طور موثری اثرات ناشی از پوکی استخوان را معکوس کند!

4.آن‌هایی که ۷ ساعت در هفته فعالیت فیزیکی دارند، ۴۰ درصد کمتر از کسانی که فقط ۳۰ دقیقه در هفته فعالیت می‌کنند، در معرض خطر مرگ هستند.

5. ثابت شده است که پیاده روی، خواب شب را بهبود می‌بخشد.

6.پیاده روی و کوه پیمایی سیستم قلبی و تنفسی شما را سالم نگاه می‌دارند، و به عضلات شما استقامت بیشتری می‌بخشند.

کوه پیمایی یکی از ورزش‌های مورد علاقه‌ی من است، و شما هم قطعا خواهید فهمید که یکی از بهترین راه ها برای بدست آوردن تناسب اندام است، ورزشی خیلی باحال، آسان و کاملا هم طبیعی

 

 

نکات فنی در سنگنوردی

کروکی سنگنوردی

با وجود نقش بسیار مهم کتابچه های راهنمای مناطق سنگنوردی متاسفانه هیچ نمونه ای از آن به فارسی وجود ندارد . در صورتیکه اکثر مناطق سنگنوردی در دنیاد دارای کتابچه های راهنمایی هستمد که مسیر ها در آن با ذکر درجه و کروکی مشخص شده اند و علاقه مندان به صعود می توانند مسیر های مورد علاقه خود را در ان بیابند. عمده ترین مسئله در ترسیم یک کروکی فنی مشخص نمودن تعداد طول های مسیر – محل کارگاه های حمایت و درجه سختی هر طول آن می باشد.
اضافه نمودن علائمی مانند محل طاقچه - کنج – کلاهک – حمایت های میانی و ... به غنای کروکی می افزاید . برای ترسیم کروکی علائم استانداردی وجود دارند که در جدول زیر مشخص شده اند.

 

 

 

یک نمونه ساده از کروکی به شکل زیر میباشد

 

 

وظایف سرطناب

در صعود یک مسیر سر طناب نباید تنها به خود و توانائی های خود فکر کند . او هم طنابی دارد که ممکن است از وی ضعیف تر باشد. و ممکن است نتواند به همان سهولت نفر اول صعود کند .

او در دل غار، تاریکی را به روشنایی تبدیل می کند و ندای اوست که دیگران را فرا می خواند و تکان دست اوست که هم طناب را به حرکت وا می دارد، او جلودار است. او بر مبنای ضعیف ترین فرد گروه مسیر را باید انتخاب کند، او حامی و هادی است.

او گیره ها را امتحان می کند ، موانع را بر می دارد ، مین جمع کن است. میخ را می کوبد (حمایت میانی و ابزار کار می گذارد) یا امتحان می کند. انرژی بیشتری مصرف می کند ، احتمال پاندول شدنش بیشتر است.  او باید قوی تر باشد، احتمال اشتباه او باید از دیگران خیلی کمتر باشد ، او خط شکن است و باید مسیر و راه را برای دیگران پاکسازی و ایمن و به نسبت درجه سختی مسیر و توان همنوردان ، حمایت میانی تعبیه کند. او باید از تعادل روانی و فکری خوبی برخوردار باشد. طریقه حفظ و نگهداری از وسایل و ابزار و طریقه استفاده از آنها را بداند.

عاری از خودنمایی و ریسک های پی در پی باشد ، از شرایط بدنی و فیزیکی و تربیت جسمانی مناسبی برخوردار باشد ، تحمل بی خوابی و کم غذایی را داشته باشد.

 

          وای بر مرغی که ناروییده پر           بر پرد بر اوج و افتد در خطر  

هرچه بیشتر با همراهان و همنوردان روابط عاطفی و دوستی داشته تا از فداکاری و زحمت برای آنها احساس لذت بیشتر نماید. تنها هدف های شخصی و رقابتی نداشته باشد و دنبال کسب امتیاز شخصی نباشد، در بدترین شرایط و موقعیت تصمیم گیرنده خوب و تمام کننده باشد و در مواقع برخورد با پدیده و مسئله و مشکل فنی راه گشا باشد و کپ نکند و جا نزند.

وظیفه پیشروی و راه گشایی در برف (برف کوبی) در هوای فعال (طوفانی) که دید کم است و امکان اشتباه رفتن و گم کردن مسیر دوچندان،به عهده اوست.

انتخاب و جاگذاری پرچم راهنما ، نصب طناب ثابت و حمایت های میانی ، جاپا کندن ، پاک کردن مسیر از سنگ و گیره های لق با اوست.

با پل برفی برخورد می کند، با محلهای بکر برخورد اولیه دارد و باید بداند و بتواند چگونه با مسیر در بیفتد که صدمه کمتر به طبیعت و مسیر برساند ، با جانورهای موذی و وحشی درگیری اولیه دارد.

اگر شناخت و تجربه نداشته باشد بهترین گیره و بهترین شکاف و مانع طبیعی را که برای عبور از آن قسمت وجود دارد از بین می برد و ضمن آنکه به لطافت مسیر صدمه می زند بعضی از مواقع مسیر را کور می کند ، در جایی که با میخ صعود می شود رل می کوبد، به نسبت ضعف تکنیکی اش مسیر را صعود می کند و از حالت اولیه می اندازد.

هنگامی که میخی می کوبد و ابزار پیشرفته ای کار می گذارد باید جهت فشار و پاندول شدن را نیز در نظر بگیرد.

تمام مسیر و اکثر نقاط و پدیده های موجود را باید جهت ثبت در کروکی در ذهن داشته باشد.

محل کارگاه زدن و تعویض نفرات را به نحو احسن انتخاب کند.

او باید بداند که خطرناکترین قسمت صعود هنگامی است که دو یا چند نفر کوهنورد را به یک نقطه می رساند و تمام فشار روی کارگاه جمع می شود و باید این حساب را کرده و خودحمایت ها را از کارگاه جدا گرفته باشد.

(( به علت صعودهای قرقره ای و حمایت از بالا و مسیرهای کوتاه و تکراری که امروزی است ، این حس که نفر اول باید چه کارهایی انجام دهد و به فکر چه مسائلی باشد از بین رفته است . ))

سرپرست برنامه باید اینگونه مسائل را در انتخاب سرطناب در نظر داشته باشد.

سرطناب و پیشرو باید با سرپرست رابطه نزدیک و مداوم داشته باشد و راهنماییهای او را باید آویزه گوش نماید و تا موقعی که جلودار است و یک کرده دو نفره هستند و یا تک نفره صعود می نمایند باید نقش سرپرست را نیز ایفا کند.

در موقع پاندول شدن نفر دوم ، پیش آمدن سانحه و اتفاق و صدمه دیدن نفر دوم ، حمل مجروح و تخلیه نفر، وظیفه اصلی و اولیه سرطناب است.

گاهی سرطناب برای گشایش مسیر می رود و گاهی مسیرها گشایش شده و دارای حمایت میانی است (بازگشایی مجدد) و باید خود را به حمایت های میانی برساند و طنابش را به آنها بیاویزد. اینگونه مسیرها اگرچه نسبت به مسیرهای بکر، کار و توان و بینش کمتری لازم دارد و لکن در صورتی که مسیر درجه سختی بالایی داشته و از پیچیدگی خاصی برخوردار باشد ، بر سر راه معمایی (کراکس) قرار دارد ، لذت صعود در آن است که آنرا بیابیم و حل کنیم . اگر متوجه آن نشدیم و لاخ شدیم نباید تقصیر را به گردن باز کنندگان مسیر بیندازیم .

کسی که دیگری را به دیواره می برد و آنرا سرطناب می کند باید خودش مسیر را رفته باشد و دارای شناخت و تجربه کافی برای هدایت بادبادکی که به آسمان فرستاده و طناب را همچون نخ چرخک به آن می دهد، داشته باشد و بداند در صورتی که بخواهد جمعش کند آیا آن همه نخ اجازه می دهد و یا باید شاهد سقوط آن باشد و سرنوشت آن چون بادبادکهایی که نخشان پاره شده و آنها را سرگردان می بینیم و یا به سیم های برق و تلفن گیر کرده اند و یا به خانه همسایه می افتند ،رقم می خورد . در هرحال باید فکر جمع کردن آن نیز بود وگرنه باید قیدش را زد و سرکوفتها و درگیری های بعد از سقوط را هم به نسبت فرهنگ جامعه و تحمل اینگونه اتفاقات پذیرا باشیم. 

 

وظیفه حمایتچی

یک حمایت چی خوب می تواند در کاستن ضربه حاصل از سقوط نقش موثری داشته باشد . در صعود های ورزشی که اکثر حمایت ها از روی زمین انجام می شود حمایت چی با داشتن میدان کافی برای عکس العمل می تواند در لحظه سقوط با یک پرش کوتاه حمایت را بصورت کاملا پویا ( دینامیک ) اجرا کند .
پوشیدن دستکش چرمی در هنگام حمایت و توجه به عوارض دور بر منطقه حمایت دو نکته ای بشمار می آید که می تواند کار حمایت چی را راحت تر و بیخطر تر نماید .

 مناسب بودن مکان حمایت چی بخصوص در مسیرهایی که از زمین شروع می شوند عامل مهمی در ایمنی و سهولت کار سر طناب است . حمایت چی باید در محلی نزدیک به سنک و در حالتی بایستاد که بتواند حرکات صعود کننده را بخوبی زیر نظر داشته باشد و در مواقع لزوم به او طناب بدهد.جای گیری غلط حمایت چی باعث ایجاد اشکال برای صعود کننده و حتی اصابت او به زمین با وجود انداختن طناب در حمایت میانی اول می شود.

  بخش عمده ای از آرامش خیال و توان صعود نفر سر طناب به اطمینان اواز عملکرد صحیح حمایت چی او بر می گجردد. یک حمایت چی خوب می تواند با هوشیاری یک پاندول سخت را مهار نموده و بر عکس با کمی بی دقتی یک پاندول ساده می تواند باعث آسیب رساندن به سر طناب شود.
در صعود های ورزشی با توجه به داشتن فضای کافی در پای سنگ های محل صعود حمایت چی می تواند با نشان دادن عکس العمل مناسب سقوط را کنترل کند. می دانیم نفر سر طناب همیشه بر روی بدن حمایت می شود و در اینجا حمایت ی باید بتواندبا حرکت مناسب و تشخیص لحظه سقوط با دادن طناب در لحظه سقوط و یا حرکت توامان ( البته در صورتیکه تعادل خوش بهم نخورد) شوک حاصله از سقوط را تبدیل به حرکتی یکنواخت نماید. در غیر اینصورت اگر او بی حرکت به ایستد ( مانند تصویر ) زیر بدلیل کشیده شدن طناب صعود کننده بسختی با سنگ بر خورد می کند.
بنابراین در زمان حمایت :
1- همواره در جای مناسب و در زیر مسیر صعود قرار می گیریم .
2- در صورت سقوط نفر سر طناب با کمی حرکت - یک پرش کوتاه - و یا دادن طناب سقوط را کنترل نمود.

 

 

قواعد صعود از سنگ

بعد از شناخت گیره ها نوبت صعود از سنگ است قواعد زیر در اجرای صعودی مطمئن به شما کمک ‏می کند.‏
‏ 1-بررسی مسیر صعود در سنگ با چشم ‏
طبعتا شما باید بدانید از کجا می خواهید بالا برویدپس اول مسیر را نگاه کنید . گیره های آن را به خاطر ‏بسپارید و بعد شروع به صعود کنید. بهتر است بررسی چشمی شما از سه جهت صورت بگیرد.‏
‏2- نقش و وظیفة دست و پا‏
بیاد داشته باشید شما با پا صعود می کنید نه با دست . پا برای بالا رفتن است و دست برای ‏حفظ تعادل.‏
‏3- داشتن سه نقطة اتکاء (دو دست و یک پا یا دو پا و یک دست)‏
به هم خوردن تعادل رو سنگ دلچسب نیست . همیشه سه نقطه از بدن ( دو پا یکدست یا دو ‏دوست یک پا باید بر روی سنگ باشد.‏
استفاده از نوکِ‌کفش و لبه ها هنگام صعود‏
در ابتدای کار سعی کنید از نوک کفش بهره بگیرید . هر چه بیشتر تمرین کنید زاواپای مناسب ‏کفشتان را بیشتر کشف خواهد کرد.‏
رعایت فاصلة مناسب به‌منظور داشتن دید لازم هنگام صعود
به سنگ نچسبید این کار باعث میی شود نه جایی را به بینید نه براحتی حرکت کنید.‏
‏ 4-صعود به روش نردبانی
فکر کنید دارید از نردبان بالا می روید این برای شروع بهترین روش است . پا ها را خیلی بالا ‏نیاورید. ‏
5-شرایط عمومی صعود
صعودی موفق است که همراه با تکنیک و تاکتیک باشد. راحترین حالت بدن با صرف کمترین انرژی. ‏در یک صعود موفق از حداقل انرژی استفاده شده و سیستم انرژی، هوازی است. سنگنوردی که از ‏اعتماد به نفس بیشتری برخوردار باشد، صعود زیباتری انجام خواهد داد. پس به خودتان مطمئن باشید ‏ولی مغرور نشوید.‏
6-وجود حمایتچی
حتی اگر از یک سنگ دو متری صعود می کنید یک نفر باید در پایین مواظب شما باشد. قبل از ‏صعود نگاهی هم به پایین سنگ بیاندازید و سنگ های نوک تیز و بزرگ را از پای مسیر جمع کنید !! ‏چرایش را خودتان می توانید حدس بزنید.‏

 

تسلیت

با نهایت تاسف درگذشت آقای مسیح توحیدی را به خانواده وی و جامه ورزش تسلیت عرض مینماییم

آموزش فنی

آموزش فنی در کوههای صاحب الزمان

 

بازگشایی مسیر جدید با نام داس در کوههای مسجد3

بازگشایی مسیر جدید با نام داس در کوههای مسجد 2

'

بازگشایی مسیر جدید با نام داس در کوههای مسجد 1